Geen idee waar ik nu moet beginnen met mijn verhaal. We hebben zoveel indrukken opgedaan, zoveel gezien en beleefd. Maandag kwam ik helemaal verzadigd thuis en kon aan de meiden ook nauwelijks vertellen hoe het was geweest.

Vrijdagmorgen vroeg, 6.50 u, werd ik opgehaald. Tineke is altijd exact op tijd. Om precies 7.00 u stonden we bij Jaap voor de deur. De reis kon beginnen. Om 7.10 stonden we weer bij Tineke haar huis: e.e.a. vergeten uit de koelkast. Ik had nog gezegd: leg je autosleutel in de koelkast bij de spullen. Maar ze is naar bed gegaan de avond ervoor en was vergeten dat te doen. Wij op pad. Van Marieke hadden we een korte reisomschrijving gekregen met een koffiestop.

We zouden elkaar gaan treffen in Willowmore rond 13.00 u. Ruim 4 uur rijden voor de boeg. Genoeg tijd, ook voor een koffiestop dus. Eenmaal uit de drukte van Port Elizabeth werd het erg rustig op de weg. Prachtige vergezichten en veel bavianen. De dorpen waar wij doorheen reden, deden ons erg denken aan terug in de tijd, jaren 50/60. Ook de inrichting soms van winkels, restaurant, hotel. Nostalgie en het was echt. Op tijd kwamen wij aan in Willowmore. We moesten even op Marieke wachten. Onze auto hadden we voor het politiebureau geparkeerd en dit ook gemeld. Zij zouden een oogje in het zeil houden. De criminaliteit in een dorp is minder dan in de stad. Dit vanwege de sociale controle. Maar we zouden het toch vervelend vinden als we maandag terug zouden komen en de auto stond er zonder wielen.

Een leuk voorbeeld van een andere ontmanteling: Jaap en Tineke reden iedere dag naar hun schoolproject in Bethelsdorp. Binnen twee weken zagen zij de gebouwen van een oude school gesloopt worden. Niet door een erkend sloopbedrijf maar door de autochtonen. Verdiepingen verdwenen. Toen wij er op vrijdag langs reden was er weer meer verdwenen. We waren benieuwd wat we maandag zouden aantreffen. De school is nu terug te vinden in de shecks. Wel een goedkope manier van slopen. Maandag stonden de muren er alleen nog. Waarschijnlijk gaat Tineke nog meemaken dat de school helemaal weg is.

Onze spullen overgezet in de 4x4 drive en wij op weg naar onze eerste overnachting; de grot. Wat een ervaring. Hoe creatief om in een grot een woning te creëren. De dingen die ik daar heb gezien waren zeker niet gecopieerd uit interieur styling bladen maar gewoon puur. Een vuurtje was 's avonds wel nodig. Het werd behoorlijk koud. Omkleden voor de nacht hebben we ook niet gedaan. We zijn maar op de bedden gaan liggen onder de dekens en slapen. Wat hadden we een lol. Een gekke gewaarwording; 6 weken geleden hadden wij elkaar nog nooit gezien en nu was het alsof we elkaar al jaren kenden. Heerlijk is het even om het helemaal stil te hebben om je heen. Bij het ochtendgloren de vogels naar elkaar horen roepen; geweldig. Jammer dat er bewolking hing; geen mooie sterrenhemel kunnen zien.

De zaterdagochtend waren we al vroeg wakker. Rond 9.00 u zijn we op pad gegaan. Met de auto de kloof in. Baviaanskloof is nog niet zo lang geleden geplaatst op de World Heritage List. De tocht zou toch zo'n 5 uur gaan duren. Een ruige tocht op sommige stukken. Door diepe waterplassen, steile hellingen. Zonder 4x4 drive was dit onmogelijk geweest. Gelukkig hadden we droog weer en zo nu en dan de zon. Prachtig al die voorjaarskleuren; fris groen, mooie kleuren rood gesteente en weer die stilte. Toen we bij onze tweede overnachting aankwamen, begon het te regenen en dat hield voorlopig niet meer op. Door een vuurtje te stoken buiten, hielden we het lekker warm. Ondertussen ons "potgie”" pruttelend op het vuurt. Ondanks de regen bleven we toch lekker buiten zitten rondom het vuurtje. Dekens om ons heen. Prima toeven was het.

Zondagochtend ook weer vroeg op. Eerst maar overlegd welke route we terug zouden gaan rijden. Het had erg geregend en aanvankelijk wilden we dezelfde route door de kloof terug rijden. Besloten om dit niet te doen. De andere route over de weg was net zo mooi. Prachtige bloesem gezien en geroken van de ciitrusvruchtenbomen.

Onderweg hebben we nog wel een naar incident gehad. Marieke bestuurde de auto. Een tegemoetkomende auto seinde met de lichten maar alleen Tineke had dit gezien. Opeens zagen we midden op onze rijweg iets liggen? Marieke kon het nog net ontwijken. Blijkt het een man te zijn. Bewegingsloos lag hij daar. We dachten dat hij dood was. Marieke raakte hem eerst aan met haar voet om te kijken of hij nog reageerde. Het was een ongemakkelijke situatie. Jaap zei dat het mogelijk een val zou kunnenn zijn. Dit gebeurt namelijk regelmatig en als tourist word je hierop ook geattendeerd. Er zouden zomaar meer mensen uit de struiken kunnen komen die je overvallen of je auto meenemen. Dit bleek niet het geval te zijn. De man werd eerst door Jaap en Marieke aan de kant van de weg gelegd. Daarvan werd hij enigszins wakker. We zijn toen maar doorgereden. Heel naar!

In de namiddag kwamen we aan bij onze heuse boomhut!! Wat een verrassing was dat. We hebben eerst maar eens gekeken hoe dit toch mogelijk was; ingenieus gemaakt. Helaas was mijn batterij van de fotocamera leeg. Ik heb geen detailfoto’s kunnen maken, Als het mooi weer zou zijn geweest had ik boven mijn bed het dak open kunnen trekken en had ik onder de sterrenhemel kunnen slapen en wakker worden van de vogels. Helaas….. ‘s Avonds waren we uitgenodigd bij Jan. De boer die dit treehouse verhuurde. Even het echte Afrikaanse platteland ervaren. Jan had heel veel te vertellen over zijn boerderij. We zeiden nog wel tegen elkaar dat hij het in Nederland erg leuk zou doen in het tv programme De Stoel of iets dergelijks. Nu moet je weten dat Jan niet stokoud is; hij is nog maar 37 jaar! Wel heel interessant om te horen dat zijn visie op farming gebaseerd is op permculture. Dit is overgekomen uit Australië. En hij past dit ook op vele manieren toe op zijn boerderij.

Voor mij kwam het ergste maandagochtend………

Ik wilde mijn vest aantrekken. Deze lag op mijn bed. Ik pakte het op en wat zag ik……..een reuzespin. ECHT EEN REUZESPIN. Een hele grote zwarte spin met megapoten. Ik krijste de hele valley bij elkaar en griezelde volop. Ik hoorde de spin ook met een klap vallen. Afschuwelijk. Ik had het gevoel dat mijn hele vest vol zat met spinnen. Heeft wel even geduurd voordat ik deze aantrok. Ja en onze tassen stonden er ook open naast. Wat zou daar nog allemaal inzitten? Uiteindelijk niets maar voordat we daar achter waren……. We hadden het natuurlijk zelf kunnen bedenken dat er spinnen zouden zijn. Overal kieren, gaten. Marieke had het ook bewust niet gezegd. Maar goed ook. Ik zou geen oog dicht gedaan hebben. Helaas heb ik er geen foto van kunnen maken. De spin was ook heel snel verdwenen. Maar ik had aan Tineke wel een getuige.

Wat hebben we een geweldig weekend gehad. Wat een belevenis. Dit was toch wel heel wat anders dan de gewone toeristische atracties. Het lachgehalte was erg hoog! Wel heel erg leuk als je met z’n vieren op dezelfde golflengte zit en even heerlijk in je eigen taal kan spreken en grappen maken.