Dag allemaal,

Ik kreeg al wat mailtjes met de vraag of het allemaal goed met mij gaat? Het bleef zo stil... Ja hoor, het gaat heel erg goed. Ik heb gewoon geen tijd om wat te schrijven. Ik vind het heel erg leuk om jullie reacties te lezen. Nederland is momenteel wel erg ver van mij vandaan.

Wat heb ik zoal gedaan? Vorige week vrijdag naar een prachig natuurgebied geweest, Schoenmakerskop. Heerlijk gewandeld met Google, de huishond, en Roos, de coördinator. Een goed halfuur met de auto langs de kust naar het zuiden rijden.

Zaterdag met een paar jonge meiden naar een shoppingmall, Walmers, geweest. Op de heenweg zijn we door Roos weggebracht. Hoe we thuis zouden komen, daar gingen we nog wel over nadenken. We worden ook steeds makkelijker. Maken ons eigenlijk nergens druk over en dat is heerlijk! Problemen zijn hier niet alleen maar uitdagingen:-) Eigenlijk wilden we naar Korsten terug. Ik was daar die week geweest met Patricia om naaimaterialen te halen. Het is een typische Afrikaanse en gekleurde wijk maar het werd ons erg afgeraden i.v.m. de veiligheid. Dat is wel een item waar wij als Nederlanders wat moeite mee hebben. Hoe onveilig is het nu echt? We worden overal voor gewaarschuwd. Rondgelopen in het winkelcentrum, wat inkopen gedaan en toen moesten we rond 16.00 weer naar huis. Ik werd rond 17.00 u verwacht op een braai. We dachten dat er een taxistandplaats buiten op de parkeerplaats was. Naar een busje gelopen maar dat bleek helemaal geen taxi te zijn. De bestuurder zag de humor er wel van in (maar bood niet aan om ons naar huis te brengen). Dan maar naar de hoofdweg teruglopen en proberen een lokaal taxibusje aan te houden. Openbaar vervoer is er niet. Alles gaat of met die taxibusjes of met eigen auto's. Maar ja, die taxibusjes zijn ook weer niet veilig. We vonden dat we het toch eens moesten uitproberen. Als je er een aan ziet komen, steek je je hand op en dan kun je instappen. Zo'n 10-12 personen kunnen er dan in. Deze bus zou ons niet thuis brengen maar wel ergens in de buurt. Geen idee waar we eruit moesten; als de oceaan in zicht kwam dan zaten we wel in de goede richting. Ik heb daar wel een ontdekking in gedaan: Volgens mij worden deze busjes maar met 1 radiozender verkocht: gospelmuziek. Keihard stond de radio aan. Normaal praten kun je niet. Er zaten nog net geen geiten en kippen in de auto. Wel allerlei etensluchten. We begonnen onderweg toch te overleggen waar we eruit moesten. Dat stoorde de chauffeur wel wat: hij zette de radio nog harder! We kwamen in ieder geval wel behouden aan:-) Later hoorde ik dat de busjes niet veilig zijn m.b.t. keuringen, als er een ongeluk gebeurd zijn ze niet verzekerd (en die gebeuren heel veel), chauffeurs rijden heel hard. Leuk was het zeker wel. De braai van 17 u haalde ik niet meer. Rond die tijd was ik pas thuis. Nu maar een echte taxi gebeld. Deze kwam pas tegen 18 uur. De chauffeur vroeg hoe laat ik er moest zijn? 17.00 zei ik. Inmiddels was het 18.15 u. Ach zei hij, we zitten nu op gekleurde tijd. De kleurlingen komen minstens een uur overal te laat, Afrikanen iets minder laat.

De braai was ook heel leuk om mee te maken, zal ook zeker niet de laatste zijn. De uitnodiging was van Annie gekomen. Al haar vrienden ontmoet. Eten doe je pas als al het vlees (en dat is heel veel!) op de braai is geweest. Zondagochtend ben ik met een vriendin van Annie en haar gezin meegegaan naar een andere kerk (reformed evangelical) een paar straten achter het huis waar ik verblijf. Dat was kleinschaliger dan de week ervoor. Het deed mij erg denken aan de kerkgemeenschap van Delfgauw. Zo'n 200 mensen bezoeken deze diensten. Ze kennen elkaar ook goed.

Maandag in de kliniek meegeholpen. Een gewone dag. 's Avonds met de groep uit eten geweest omdat er weer een de volgende dag naar huis zou gaan. Eigenlijk is dat een gewoonte geworden. Voor de prijs hoef je het niet te laten: vis, salade en drankje voor ruim 4 euro! Dan kom je wel in een restaurantje waar je zelf nooit op zou komen. Junayne, ook een coördinator, was met zijn 9 vrouwen op stap gegaan.

De komende dagen heb ik wel wat leuke uitstapjes staan: uit eten, met Annie mee naar een soort theatertje in een café, vrijdag en zaterdag naar het Eddo Elephant Park. We blijven daar een nachtje over en zondag ga ik ook weer met Annie mee naar Jeffreysbay. Zij begeleidt de jongeren op de surfschool van haar kinderen. Jeffreysbay is uitermate populair onder surfers. Ze vroeg of ik mee wil gaan. Het wordt prachtig weer. Met ook weer een braai op het strand:-) En volgende week woensdag gaan we met een grote groep met de boot van Annie mee de oceaan op. Zij organiseert trips op de oceaan; op zoek naar walvissen en dolfijnen. We hopen ze te kunnen zien. Zij stelde voor rond 15.00 u te gaan. Dan kunnen we ook de mooie zonsondergang zien (mits het weer goed is).

Kortom, ik verveel mij niet.

Nog een receptje: shovalala. In een gesprek met een caregiver vertelde zij over de alcoholproblematiek in de townships. Illegale stokerijen zijn hier. De shovalala bestaat uit alcohol met 7 ingrediënten; alcohol met o.a. vuilnis, oude schoenen (echt waar!) en nog het e.e.a. De caregiver zou nog gaan uitzoeken voor mij wat er nog meer in zit. Dit wordt in een grote pot gekookt. Wat overblijft is een alcoholisch drankje. Na inname ben je binnen 10 minuten in een zeer diepe slaap. 5 Rand kost een bekertje en daarmee ben je uren van je "ellende" verlost. Dit gebruik is gigantisch. Veroorzaakt ook weer veel geweld, criminaliteit. Uitzichtloos! Wat ook even ter sprake kwam was het groeiend aantal tienerzwangerschappen. Er worden zoveel kinderen geboren die eigenlijk geen toekomst hebben. Educatie blijft een probleem; zeker als ook de moeders (vaders zijn vaak onbekend en nemen niet hun verantwoordelijkheid) ongeschoold zijn. Toename van hiv/aids door desinteresse in voorlichting. Ook weer mede veroorzaakt doordat er een hoog percentage analfabetisme is.

Vanmiddag gingen we een nieuwe vrijwilligster ophalen die in een weeshuis/kindertehuis werkt. Aandoenlijk is het dan als die hele kleine peutertjes meteen naar je toekomen, opgetild en geknuffeld willen worden.